Kent iedere Tukker zijn/haar buren en doen jullie alles samen?

Over Ank

Ank Bijleveld-Schouten (1962). Geboren in IJsselmuiden, woonplaats Goor. Woont sinds haar achttiende in Twente. Is lid van het CDA en thans minister van Defensie. Was van 2011 tot 2017 Commissaris van de Koning in Overijssel. Was eerder al staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (2007-2010), burgemeester van Hof van Twente (2001-2007) en lid van de Tweede Kamer (1989-2001 en 2010). Getrouwd, twee kinderen.

SAMENWERKING

Twente is prachtig en veelzijdig. Dan denk ik aan het coulisselandschap dat kenmerkend is voor deze regio. Overal zie je steeds weer een klein vergezichtje. Maar ik denk vooral aan de mensen, aan het welbekende noaberschap hier. Mensen zien om naar elkaar. Hier in Goor, in de straat waar ik woon, met allerlei rangen en standen zie je dat ook. Ik merk het vaak. Een goed voorbeeld van Twentse samenwerking is het Goorse School- en Volksfeest. Ik was er met mensen van het ministerie, met bekenden van de provincie, met familie en vrienden. Na het concert van Apollo zaten we daar met zijn allen in de grote tent aan een tafel. We kennen elkaar, groeten elkaar, we zien om naar elkaar, we willen weten hoe het gaat met iedereen. Mijn adjudant was er ook bij. Hij woont in het centrum van Rotterdam. Hier in Goor zag hij hoe de mensen met elkaar omgaan, dat men elkaar groet, hoe ze bier halen voor elkaar. Hij vond het heel bijzonder. Dat is Twente, zeiden we tegen hem. Hij vond het indrukwekkend.

Op de vrijdag van dat School- en Volksfeest zie je nog iets anders wat ik er ook zo bijzonder aan vind, namelijk dat de baas dan samen met zijn personeel naar de tent gaat. Samen gaan ze naar het feest. Dat hoort ook bij Twente, dat we bepaalde dingen in gezamenlijkheid oppakken. Zeker hier in Goor zie je dat overal. Twente is gewoon doen, is samen een klus aanpakken en is ook samen genieten. Dat doen we van het School- en Volksfeest hier in Goor, maar ook van mooie gebeurtenissen in andere plaatsen. Toen FC Twente kampioen werd dit jaar en daardoor terugkeerde in de eredivisie, zaten we bij de huldiging met zijn allen voor de tv. Bij dat feest zag je oma’s en opa’s met hun kleinkinderen tussen de andere fans ervan genieten. Iedereen door elkaar, samen plezier hebben van zo’n feestelijke gebeurtenis, dat is Twents. We vinden het gewoon, maar het is speciaal.

Over Esther

Esther Hammink (1976). Geboren in Bergen op Zoom. Kwam op haar veertiende met haar ouders naar Almelo, die er het Theaterhotel begonnen. Studeerde in Den Haag en Amsterdam. Is sinds 18 jaar fulltime werkzaam in het Theaterhotel en sinds 2,5 jaar samen met haar partner Jan Willem eigenaar.

NOABERSCHAP

Mijn leven bestaat grotendeels uit werken. Vanuit dat perspectief bekijk ik Twente en dan vind ik het noaberschap de meest aangename kant van deze regio. Twentenaren brengen iets tot stand door samen te werken. Met elkaar en voor elkaar. Zoals wij met een aantal regionale theaters met een grote regelmaat de krachten bundelen of als horecabedrijf samenwerken met onze collega’s in Almelo. En soms werk je gewoon samen met je buren om iets voor elkaar te krijgen. Ik vind het altijd weer bijzonder. Waarschijnlijk heeft het ook te maken met mijn drive om mensen bij elkaar te brengen. Dan kun je meer bereiken. En dan kun je samen ook iets delen. Al met al maakt het je rijker. Wat ook in Almelo zo illustratief was voor hoe je met veel mensen iets moois kunt creëren, bewezen de voorstellingen Van Katoen en Nu, Het Verzet Kraakt, maar ook bijvoorbeeld Bethlehem Boulevard. Dat was het ultieme bewijs van dat je samen meer bereikt en dat samenwerken ook veel leuker is. Ik ben er met terugwerkende kracht nog altijd heel trots op en ik vergeet het nooit meer.

Ik heb eerder in Amsterdam en Den Haag gewoond. Daar is dat allemaal toch anders. Ik heb er heerlijke tijden gehad, maar het noaberschap zoals hier in Twente bestaat daar niet. Ik hoor ook regelmatig van onze hotelgasten dat ze getroffen zijn door de vriendelijkheid en de gastvrijheid van de Twentenaar. Juist door de ogen van de gasten leer ik de omgeving iedere dag nog beter kennen. Ik besef dan steeds weer hoe mooi de regio is. Ze zien juist details die voor ons al vanzelfsprekend zijn, maar die eigenlijk heel bijzonder zijn. Bijvoorbeeld de gevels in de winkelstraat bij ons in Almelo, ik kijk niet verder dan de winkel, maar als je omhoog kijkt, zie je weer hoe mooi de panden eigenlijk zijn. Of ik hoor van hen hoe lief en zorgzaam ze de mensen hier vinden. Daar staan we allang niet meer bij stil, terwijl het juist bijzonder is.

We boffen dat we hier wonen. Het enige wat ik mis is de zee. Ik hou er ontzettend veel van. Dat oneindige. En sowieso het water. Het is zo rustgevend. Maar dat laatste geldt ook voor de landschappen in het oosten van ons land. Die bieden je de ruimte om alle kanten op te gaan en om na te denken. Ik hou van drukte, mijn agenda zit altijd vol, geen dag is hetzelfde, maar als ik er de tijd voor heb, vind ik het heerlijk om te genieten van de zee of van een bos. Ik ben niet per se vastgeketend hier. Ik zou ook aan de andere kant van de wereld kunnen wonen, maar ik ben hier, in het Theaterhotel. Mijn werk is mijn huis en ik ben wel trouw. Ik word hier elke dag blij. Terug naar het noaberschap. Dat is de grote charme van Twente. Het enige minpuntje is dat we te bescheiden zijn. Dat is zonde. We zouden wat trotser mogen zijn op onze prachtige regio.

Over Wout

Wout Brama (1986). Geboren te Almelo. Woonplaats Enschede. Werd met FC Twente landskampioen in 2010 en won de beker (2011) en twee keer de Johan Cruyff Schaal. Is de FC Twente-speler met de meeste Europa Cup-duels achter zijn naam (64). Voetbalde ook voor PEC Zwolle, FC Utrecht en Central Coast Mariners (Australië). Speelde drie interlands.

TROTS OP REGIO EN CLUB

De recente verhuizing naar de rand van Enschede aan de noordoostelijke kant, is precies wat mijn vriendin en ik wilden. Het is de mooiste kant van Enschede, want je bent niet alleen per fiets in tien minuten in het centrum, maar je grenst ook aan een mooi deel van Twente met plaatsen als Losser, Lonneker en De Lutte. Het Lutterzand is een schitterend gebied, hoewel ik het ook wel eens vervloekt heb, want we hebben er in de voorbereiding op het voetbalseizoen vanuit Bloemenbeek of de Wilmersberg heel wat kilometers rondgesjouwd om te werken aan de conditie. Tegenwoordig wandelen we daar. Daar is het een ideaal gebied voor. Je kunt er heerlijk relaxen en genieten van de rust. Mensen uit het westen die hier naar toe komen of zelfs een tweede huisje hebben, zoeken die rust. Wij hebben dat in Twente. Ze hebben in De Lutte en omstreken het gevoel dat alles twee tandjes langzamer gaat. Zelfs een ras-Enschedeër vindt dat al. Dus daarom vind ik onze plek aan de buitenkant van de stad zo ideaal. In een paar minuten ben je met de fiets in het bedrijvige centrum, thuis kan ik heerlijk tot rust komen en als ik de andere kant op rij, zit ik snel in mooie natuurgebieden.

Maar wat ik ook zo mooi aan Twente vind, is de Twentenaar. Laten we teruggaan naar de tweede mei van 2010, toen ik met FC Twente kampioen van Nederland ben geworden. Zonder dat er iets georganiseerd was, liepen de A1 en de A35 vol vanaf Holten tot Enschede. Duizenden Twentenaren waren naar de snelweg gekomen om ons spontaan te verwelkomen, toe te juichen en alvast te huldigen. Er was nergens trammelant. Het verliep vlekkeloos. Zo is de Twentenaar. Op dergelijke manier in Amsterdam een spontaan feest vieren, zou niet gekund hebben. Dan was de sfeer heel anders geweest. Op de A1 was allemaal gemoedelijk en relaxed. De politieagenten die er waren, deden hun werk wel, maar vierden het feest voor mijn gevoel net zo hard mee. In dat spontane feest kwam de trots van de Twentenaar duidelijk tot uiting. Ze zijn trots op waar ze vandaan komen en daardoor ook op FC Twente en op de regio die zo volop achter de club stond. Je zag het ook na de crisis bij FC Twente. Twentse bedrijven en gewone mensen alsmede de gemeente hebben de club gered. Daardoor is die club overigens in de toekomst veel verschuldigd aan de regio. Want als de verbondenheid niet zo groot was geweest, was FC Twente omgevallen. Een reddingsactie van deze omvang had in ons land waarschijnlijk alleen bij Feyenoord ook zo gekund. Elders nergens.