Andre Manuel: "Leven en laten leven is hier het motto".

En ja, denkt de Tukker vaak: ‘Woarumme zoll’n wielle ut slechter hebb’n dan hun!?’ De Tukker ziet zich zelf als iemand die nog dicht bij de natuur staat. Zo hebben wij niet echt behoefte aan de voorspellende gaven van Buienradar. Wij lopen gewoon even naar buiten. Daarna voelen we even aan ons kapsel. Met nat haar vermoeden we regen. Met warm haar vermoeden we zon. Is het haar in de war dan zal het wel stormen. En is het haar wit, dan zijn we oud. Een Tukker beweegt mee met de seizoenen. Zo trekken we alleen onze schaatsen aan als het gevroren heeft. Natuurlijk zijn er een paar uitzonderlingen die ook hun schaatsen aantrekken als er helemaal geen ijs op de sloten ligt. Die zie je dan weleens zeiknat door een weiland klunen. Daar heeft de gemiddelde Tukker niet echt problemen mee. Leven en laten leven is hier het motto. Omdat de Tukker dicht bij de natuur staat is zijn karakter nogal aan de milde kant. Winters met 50 graden vorst kennen we hier niet. We gebruiken onze spiritus dus nooit om een beetje warm te blijven. We zijn hier geen Russen. De Tukker accepteert de natuur als een gegeven. Elk jaar heel erg opgewonden worden van een beetje vorst doen wij hier niet. Het is hier geen Friesland. Zeker met de milde winters die ons de komende decennia nog te wachten staan vinden we dat zonde van de opwinding. Wat we wel doen in Twente is denken dat het een hele strenge winter is. Dat werkt ook. Door er alleen maar aan te denken is voor de Tukker meer dan genoeg. Zo doen we dat ook al jaren met ons seksleven. En laat u de kop niet gek maken. Of u nu onder een eik staat om de schaduw op te zoeken. Om te schuilen voor de regen. Om er een zak vol eikels te rapen. Het is dezelfde eik. Een echte Tukker heeft geen enkel besef van de verschillende seizoenen. Dat is de FC Twente-supporter in ons. Het gaat gewoon het hele jaar kloten.