Een moment met
Tukker Sabine Uitslag: “Ik ben supertrots op mijn afkomst".
- Leestijd 6 min
- Gelezen 5171 keer
Sabine Uitslag (45) beschikt over een aanstekelijke lach en barst van de energie. Haar drive? Zoeken naar een formule voor geluk: “Als kind was geluk vanzelfsprekend. Waarom nu niet meer?”
Het frisse gezicht herken je tegelijk. Waarvan ook alweer? Uit de zorg? Ze was jarenlang verpleegkundige. Uit de politiek? Vijf jaar zat ze in de Tweede Kamer voor het CDA. Van TV? Ze deed mee aan de Voice of Holland en Strictly Come Dancing. Ze is bestuurder in de zorg, dagvoorzitter en spreker op events. Maar misschien ken je haar wel als rockchick van de band Spinrock? Al deze activiteiten bij elkaar opgeteld noemt ze haar werkgeluk. Een begrip dat momenteel hoog op haar agenda staat.
Op en top Twent
Twente heeft een bourgondisch en een calvinistisch deel. “Ik kom uit dat laatste deel. In Westerhaar kon je op zondag niet pinnen. Maar ik ben supertrots op mijn afkomst. Het mooie van het ‘veenvolk’ is dat ze stug lijken maar eenmaal in hun hart, zit je voor altijd goed. Tenminste, zolang je je niet beter voordoet dan je bent. Want daar hebben ze een enorme hekel aan”, lacht Sabine. “Ik houd er wel van. Niet zeuren, hard werken en vechten voor je idealen. Maar het mooiste dat ik van thuis heb meegekregen is saamhorigheid. Ergens voor gaan wat meer is dan jezelf. Nog steeds sluit ik mijn dag af met de vraag of ik iets heb betekend voor de wereld. En dat het antwoord lang niet altijd positief is, kan ik mezelf wel vergeven hoor. Ik doe en zeg soms onhandige dingen of ben ongeduldig Maar je mag ook liefdevol zijn voor jezelf.”
Tweede kamer
Dat gevoel voor saamhorigheid leidde al snel naar het CDA. Toch was het Kamerlidmaatschap geen doel op zich. In de zorg ging het steeds vaker om de regels. Steeds minder om de patiënt zelf. De balans tussen politiek en praktijk was zoek. “Ik kon twee dingen doen: klagen of opstaan. Dat eerste past niet bij me, dus het werd de Tweede Kamer. Daar waar de regels gemaakt worden. Ik introduceerde de Tour de Nurse en ging iedere maandag en vrijdag praten met verpleegkundigen in het land. Horen hoe het echt gaat. Hun onderwerpen besprak ik vervolgens in het debat. Via de radio konden ze meeluisteren hoe hun punten werden besproken. Ook ontving ik in Den Haag bussen vol leerlingen en verpleegkundigen. Om ze te inspireren. Om mee te denken in de politiek. Om een verschil te kunnen maken.”
Thuis aan de IJssel
Den Haag moest wel even wennen. Sabine, toen 34 jaar, fris, blond en recht voor zijn raap. Een vleugje Twents. Een beetje naïef nog. Idealistisch ook. “Maar zonder dat is er geen hoop”, lacht ze. “Dat was juist ‘my reason why’. Ik ging de zorg beter maken.” Door de week woonde ze in Den Haag. In het weekend was er de boerderij in Welsum. Aan de IJssel. Verstopt in een knik achter de dijk. Tussen uiterwaarden en koeien. Het is nog steeds haar thuis. Met man Menno en dochters Anna Belle (6) en Isa Beau (4). Afgelegen maar toch heel vertrouwd. Het dorpsleven is er hecht.
Werkgeluk
“Na 5 jaar in de Kamer moet je opnieuw solliciteren. Maar het lukte me niet om die brief te schrijven. Dat zei me genoeg. Ik was onvoldoende gemotiveerd. En als het niet voor de volle 100% is, moet je het niet doen. Stoppen met de Kamer was wel een dingetje. Ik kreeg het niet uitgelegd. Aan familie niet, aan vrienden niet maar ook aan journalisten niet. Iedereen dacht er zo het zijne van. Toch zouden veel meer mensen hun gevoel moeten volgen. Ik kreeg vervolgens veel banen aangeboden. Ego strelende posities. Vooraanstaande functies. Maar telkens dacht ik: word ik er gelukkig van? En dus koos ik een ander pad. Maar ondertussen werd ik meer en meer getriggerd door de vraag: wat zijn de ingrediënten voor werkgeluk?”
Formule voor geluk
“Precies benoemen kan ik het niet. Er bestaat ook geen wiskundige formule. Hoewel Mo Gawdat er in zijn laatste boek ‘De Logica van Geluk’ fascinerend dichtbij komt. Voor mij heeft werkgeluk te maken met authenticiteit. Met jezelf kunnen zijn. Je talenten kunnen gebruiken. Maar ook met zelfvertrouwen en lef om uit het keurslijf te durven stappen. En vooral een basisvertrouwen dat het goed komt. Ook met je hypotheek en je vakanties.”
Chief Inspiration Officer
“Sinds kort ben ik Chief Inspiration Officer bij het FWG, een advies- en onderzoeksbureau voor HR in de zorg. Doel is om werkgeluk in de zorg terug te brengen. Door zorgmedewerkers weer te laten doen waar ze goed in zijn. Door op een andere manier naar beloningen te kijken. Mijn missie? Een miljoen gelukkige medewerkers in de zorg. Mijn boodschap? Kom op voor de patiënt. Pak die vierkante meter aan het bed. Neem de regie over je eigen werk.”
Geluk zit in jezelf
Geluk heeft niets te maken met rijkdom, feesten of reizen. Zelfs niet met wel of geen tegenslag in het leven. Geluk zegt iets over hoe je omgaat met dingen. “Mijn oma had een groot gezin, hun boerderij was afgebrand en ze bivakkeerden in de dorpsschool. Er was nauwelijks geld. Maar ik heb haar nooit horen klagen over die tijd. Ze was dankbaar voor de steun van het dorp. Ze accepteerde de dingen waar ze geen invloed op had. Maar ’s nachts haalde ze wel de zelfgebreide truien van haar kinderen uit. Ze waste de wol en begon weer opnieuw. Zo kreeg mijn vader toch weer een nieuwe trui!”
“Daniël Lohues heeft een prachtige tekst geschreven over dat iedereen een kruis meedraagt. Alleen is het een van piepschuim en het andere van lood. Als je alle kruizen op een hoop gooit, zal je toch je eigen er weer uitpakken. Geluk is niet altijd rozengeur en maneschijn. Geluk zit in jezelf en zegt iets over dat je de dingen kunt accepteren zoals ze zijn. Innerlijke rijkdom maakt gelukkig.”
Terminale serieusheid
“Het rocken kan en wil ik niet laten. Met Spinrock komt het kind in mij naar boven. Dansen, contact met het publiek, de bandleden, het ritme van de beats. Superjammer dat we het kind in ons gaandeweg verliezen. Ik las laatst iets over de terminale serieusheid die je op je 44e schijnt te bereiken. Maar let op: er komt een nieuwe wereld aan! Eentje waarin ‘doen het nieuwe denken is’. Waarin je innerlijke kracht weer verbonden mag zijn met je kinderlijke kracht. Dus er mag straks weer gelachen worden. Op de werkvloer maar ook in bestuurskamers. Ik kan niet wachten!”
Fotografie: Rikkert Harink