Minuutje Manuel: Aanpakken

De Tukker hoeft ook nooit echt door iemand anders gestimuleerd te worden om iets aan te pakken. Ziet hij ergens een stapel stenen liggen dan duurt het maar even en dan ligt hij al op z’n knieën om dan maar zelf de laatste 150 meter er in te straten. En als blijkt dat die stapel stenen daar helemaal niet lag voor een straatje maar voor een muurtje dan komt hij een week later met alle plezier weer terug om het ‘terechte te maak’n.’ Graag zelfs. Want dan heeft hij twee weekenden wat te doen. En we weten toch allemaal hoe de Pyramide van Cheops destijds uit de grond is gestampt? Dankzij twee Twentse broers uit Tilligte. In de bouwvak.

Het Twentekanaal? Gegraven in de laatste week van augustus 1930 door Ruurd Wentholt uit Oele die na een hoogoplopende ruzie met zijn buurman Bennie Walwies de pet van laatsgenoemde probeerde te begraven en daar niet meer mee kon stoppen omdat hij gewoon hartstikke lekker bezig was. Of wat te denken van de familie Jansssen die zich zo ontiegelijk ergerde aan het geluid van opstijgende toestellen op Vliegveld Twente dat ze die, met hulp van de familie Gerritsen, in de nacht van 23 op 23 maart 1943 compleet hebben overdekt. Wel dikke ruzie natuurlijk. Met de Duitsers.

Waar de Tukker een gigantische hekel aan heeft is de dingen voor zich uitschuiven. Als er werk ligt dat moet worden gedaan dan moet dat nú worden gedaan en niet morgen of overmorgen of overovermorgen. Dat er bijvoorbeeld nog steeds gedoe is met stikstof en de wolf en de riolering in het buitengebied zijn problemen veroorzaakt door dat verschrikkelijke geschuif op de lange termijn door van die mensen waarvan je van alles kan vinden maar niet dat het Tukkers zijn. Eigenlijk kan ik maar 1 voorbeeld bedenken waarbij het aanpakken perfect aansluit bij het voor zich uit schuiven: Het looprek.