Andre Manuel: "Leven en laten leven, zoals het hoort".

Er zijn natuurlijk dagen dat het niet anders kan. Met ijzel. Met carnaval. Of als ze staan te flitsen. Dan doen we niet kinderachtig. Dan mag je even met de rupsbandjes door de berm om die camera van zijn statief te drukken. Daarbij veroorzaken we geen persoonlijk letsel. We zijn geen Russen. Voor de rest is Twente een plek waar het een ieder vrij staat om te doen wat hij niet laten kan. Zo mag je bijvoorbeeld een Nederlandse vlag op de kop hangen. Dat mag hier gewoon. Je mag hier ook geen Nederlandse vlag op de kop hangen. Dat mag hier ook gewoon. Het is zelfs zo dat er veel meer Tukkers besluiten om die Nederlandse vlag niet op de kop te hangen dan dat er Tukkers zijn die deze Nederlandse vlag wel op de kop hangen. Maar ja. Daar zie je heel weinig van. Omdat die er natuurlijk niet hangen. Maar weet van mij dat er echt ongelooflijk veel Nederlandse vlaggen niet op de kop hangen. Die hangen echt overal nergens. En dat staat ons vrij. Zoals het hoort.

Wat ook mag in Twente is boeken lezen. Mooie boeken. Lelijke boeken. Gevaarlijke boeken. Boeken met meningen. Boeken met sprookjes. Alle boeken. Alleen mogen we elkaar in Twente niet met zo’n boek om de oren slaan. Daar is zo’n boek nu eenmaal niet voor bedoeld. We slaan ons in Twente alleen om de oren met argumenten. Die argumenten mogen zelfs uit boeken komen. Graag zelfs. Zolang taal maar bestreden wordt met andere taal. We verbieden geen boeken. We verscheuren geen boeken. We steken geen boeken in de brand. We reageren op boeken met andere boeken. Dat is vrijheid. Zeker in Twente. Je mag in Twente ook in je blote kont in je slaapkamer met de handen op de rug staan zwaaien naar onze Koning. Dat weet ik uit ervaring. Daar krijg je vervolgens wel een kleine boete voor. En geen lintje. Maar ook dat is vrijheid. Vrijheid voor de mensen die deze boetes uitdelen. En dat lintje vervolgens niet. Leven en laten leven. Zoals het hoort. Kom maar eens kijken. Of niet. Dat mag ook.